Wakacje

Opublikowane w 1949 roku przez Ministerstwo Oświaty przepisy dotyczące organizowania wczasów letnich dla dzieci i młodzieży przywiązywały dużą wagę do polepszenia zdrowia i tężyzny fizycznej, co koordynował nawet powołany w tym celu pełnomocnik rządu. Wobec braku popularności takiej formy wakacji, która stawia nacisk na zajęcia fizyczne, zorganizowano akcję reklamową na szeroką skalę. Miała ona na celu zarówno nakłonienie dzieci do wyjazdu, jak i zaproponowanie mieszkańcom odwiedzanych regionów taniej siły roboczej do lekkich prac polowych. Na niektórych terenach przygranicznych władza liczyła też na „polonizacyjne” oddziaływanie dzieci przywożonych z głębi kraju. Inicjatywom tym towarzyszyła jednak nieufność – rodzice obawiali się, że ich pociechy będą zmuszane do pracy, wcielane do zakładanych naprędce kołchozów, a nawet wywożone do Rosji. Obawy przynajmniej częściowo były zasadne. Oprócz niewątpliwego wypoczynku dzieci poddawane były obróbce ideologicznej, a kolonie były zazwyczaj zorganizowane w sposób sformalizowany, z wyborem zarządu turnusu, opracowywaniem gazetek ściennych, nauką propagandowych piosenek oraz uczestnictwem w okolicznościowych apelach i pogadankach. (MKC)