Warszawska niedziela

„Warszawska niedziela”, obok takich tytułów jak „Obrazki z życia codziennego Warszawy” (1932), „Warszawa dawna i dzisiejsza” (1934), „Warschau” (Niemcy, 1936), „Pięć miast. Dzień w Warszawie” (1938), jest jednym z nielicznych zachowanych materiałów filmowych przedstawiających przedwojenną stolicę. Warstwę wizualną filmu tworzą zarejestrowane w czasie jednej z letnich niedziel 1938 roku obyczajowe sceny oraz obrazy architektury miejskiej. W pierwszych ujęciach podziwiamy Powiśle, widok mostu Kierbedzia oraz średnicowego mostu kolejowego. Następnie kościoły: św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu i św. Aleksandra na placu Trzech Krzyży tuż po niedzielnym nabożeństwie. Przechodzimy na wiślańskie nadbrzeże. Z rzecznej przystani warszawiacy udają się w rejs parostatkiem w kierunku Młocin. W oddali, na przeciwległym brzegu, widać katedrę praską. W cieniu mostu Poniatowskiego plażowicze szukają wytchnienia od miejskiego zgiełku. Następnie przenosimy się w okolice Łazienek Królewskich. Podróżujemy wzdłuż Alej Ujazdowskich w kierunku placu Trzech Krzyży, by dotrzeć – mijając o wiele bardziej gwarny Nowy Świat – do serca stolicy. U zbiegu Alej Jerozolimskich i Marszałkowskiej, w okolicy Dworca Wiedeńskiego, tętni życie miejskie. Kolejne sekwencje filmu przedstawiają ogród zoologiczny, skąd trafiamy na Mazowiecką, gdzie w znanej kawiarni Ziemiańska szykowne damy i eleganccy panowie zażywają wielkomiejskich rozrywek. Zabawa, zgoła odmienna, wre też w wesołym miasteczku. Kiedy niedzielny dzień dobiega końca w „Paryżu Północy” – jak wówczas nazywano warszawską metropolię – przenosimy się na plac Teatralny, gdzie wśród neonów zaczyna się nocne życie. Nic nie zapowiada nadchodzącej, mającej zaburzyć ten naturalny rytm miasta, wojennej nawałnicy. (KS)