Jazz in Poland

Jazz in Poland
Loading the player ...
Polska
1964
Czas trwania:
całość: 00:42:46:00
,
fragment: 00:00:06:40
Sygnatura: F.992
Reżyseria: Janusz Majewski
opis filmu
O filmie

Odcinek specjalny niemieckiego programu telewizyjnego „Jazz – gehört und gesehen” gościnnie zrealizowany w Warszawie. Program pod tytułem „Jazz in Poland” prezentował dokonania najważniejszych wykonawców krajowej sceny jazzowej.

Asystent reżysera: Irena Kamieńska
Montaż: Lidia Zonn
Osoba: Włodzimierz Kruszyński (klarnecista zespołu Warsaw Stompers), Henryk Majewski (trębacz zespołu Warsaw Stompers), Joachim-Ernst Berendt (konferansjer), Czesław Bartkowski (perkusista Kwartetu Zbigniewa Namysłowskiego), Tadeusz Wójcik (kontrabasista Kwartetu Zbigniewa Namysłowskiego), Zbigniew Namysłowski (saksofonista Kwartetu Zbigniewa Namysłowskiego, saksofonista Kwintetu Andrzeja Trzaskowskiego), Władysław Gulkowski (pianista Kwartetu Zbigniewa Namysłowskiego), Michał Urbaniak (saksofonista Kwintetu Andrzeja Trzaskowskiego, saksofonista Kwintetu Krzysztofa Komedy), Adam Jędrzejewski (perkusista Kwintetu Andrzeja Trzaskowskiego), Andrzej Trzaskowski (pianista Kwintetu Andrzeja Trzaskowskiego), Krzysztof Komeda (pianista Kwintetu Krzysztofa Komedy, pianista Zespołu All Stars Session), Tomasz Stańko (trębacz Kwintetu Krzysztofa Komedy), Marcin Suzin (kontrabasista Kwintetu Krzysztofa Komedy), Liliana Urbańska (flecistka zespołu Bossa Nova Combo), Krzysztof Sadowski (pianista zespołu Bossa Nova Combo), Alfred Banasiak (saksofonista zespołu Bossa Nova Combo), Andrzej Mazurkiewicz (trębacz zespołu Bossa Nova Combo), Jerzy Bartz (perkusista zespołu Bossa Nova Combo), Janusz Siodorenko (gitarzysta zespołu Bossa Nova Combo), Jan ,,Ptaszyn" Wróblewski (saksofonista Kwartetu Wróblewskiego), Wojciech Karolak (pianista Kwartetu Wróblewskiego), Andrzej Dąbrowski (perkusista Kwartetu Wróblewskiego), Jerzy Milian (wibrafonista zespołu All Stars Session), Andrzej Kurylewicz (puzonista zespołu All Stars Session), Jerzy Matuszewicz (saksofonista zespołu All Stars Session), Edward Dyląg (kontrabasista zespołu All Stars Session), Tadeusz Fedorowski (perkusista zespołu All Stars Session)
Czas akcji: 1964
Miejsce akcji: Warszawa
Kierownik produkcji: Michał Horowic
Prawa: Filmoteka Narodowa
Język: de
zwiń zakładkę
treść

Występy polskich zespołów jazzowych, przerywanych krótkimi wywiadami prowadzonymi przez niemieckiego dziennikarza muzycznego Joachima-Ernsta Berendta. Pojawiają się kolejno: Warsaw Stompers, Kwartet Namysłowskiego, Kwintet Andrzeja Trzaskowskiego, Kwintet Krzysztofa Komedy, zespół Bossa Nova Combo, Kwartet Wróblewskiego, All Stars Session.

zwiń zakładkę
od autora

„W r. 1964 Wytwórnia Filmów Dokumentalnych w Warszawie wyprodukowała wraz z Pagartem i Südwestfunk Baden-Baden (koprodukcja) AUDYCJĘ »Jazz in Polen« – 45-cio minutowy koncert sześciu czołowych zespołów polskich ZAREJESTROWANY Z KONIECZNOŚCI NA TAŚMIE FILMOWEJ (zamiast nadania go na żywo z Baden-Baden, wzgl. zarejestrowania go tam na taśmie wideomagnetycznej »Ampex«), koncert a więc nie »film jazzowy«, stanowiący 38 odcinek stałego cyklu prowadzonego przez J.E. Berendta pt. »Jazz gehört und gesehen«. Jak w 37-miu poprzednich, tak i w tym odcinku, Berendt był inicjatorem i głównym autorem koncepcji koncertu, dostosowanej do wypracowanego przez niego stylu tych audycji. Tak więc Berendt wybrał zespoły i wytypował utwory muzyczne (na »Jazz Jamborre« 63), napisał scenariusz układu, zadysponował i wybrał projekty dekoracji z przedstawionych przez naszego grafika Roysława Szaybo […]. Berendt zaprezentował też osobiście i skomentował cały występ pomiędzy poszczególnymi utworami a także przeprowadził wywiady przed kamerą z kilkoma muzykami. Całość została zrealizowana w studiu w Warszawie systemem zdjęć 100%, tzn. z RÓWNOCZESNYM ZAREJESTROWANIEM OBRAZU I DŹWIĘKU […], ponieważ Berendtowi chodziło – i słusznie – o autentyczne i spontaniczne improwizacje, a nie o podkładanie pod wcześniej nagrany »play-back« efektownych obrazów, na których muzycy udają, że grają. System ten daje dużo wartościowsze rezultaty muzyczne, umożliwia obserwowanie prawdziwych emocji grających, ale stwarza pewne ograniczenia dla pracy kamer. Strona obrazowa musi być dość statyczna, ale gdyby nawet nie było to koniecznością, to dążylibyśmy do tego świadomie, aby być w zgodzie z koncepcją Berendta, który na podstawie długoletniej praktyki uważa – i słusznie – że zbyt dynamiczne obrazy, szybkie cięcia montażowe i nadmierna widowiskowość przeszkadzają w prawidłowym odbiorze muzyki. Tak więc zasadą tu przyjętą był tzw. »Long take« – możliwie długie, spokojne ujęcia pokazujące funkcjonalnie kolejne solówki zgodnie z budową utworu […]. Realizowaliśmy ten koncert dla ludzi, którzy traktują jazz poważnie, i to zarówno dla tych, którzy są przyzwyczajeni do pewnej konwencji cyklu Berendta, jak i dla tych telewidzów w zachodniej Europie, którzy polskiego jazzu nie znają i których moglibyśmy zdobyć tylko skromnością i powściągliwością, a nie jakimś efekciarskim »show’em«, bardzo łatwym do zrobienia przy pomocy »filmowej wyobraźni« i paru kilogramów srebrnej farby, ale równie »łatwym« w odbiorze. My wolelibyśmy, żeby muzycy po prostu tylko »stali i grali« i nic więcej, a że realizowaliśmy audycję telewizyjną a nie film, więc inscenizacja tego »stania i grania« była telewizyjna i montaż musiał być telewizyjny a nie filmowy. »Jazz in Polen« został nadany we wrześniu 1964 r. przez SWF Baden-Baden w programie Eurowizji i spotkał się z dużym zainteresowaniem i życzliwym przyjęciem widzów cyklu Berendta w zachodniej Europie. Jest to stwierdzenie nie nasze a strony niemieckiej, która w specjalnym liście wyraziła nam uznanie za poziom artystyczny – to w końcu rzecz gustu, ale za dorównanie – a to wymierne – technicznym normom obrazu i dźwięku, które w Niemczech są tradycyjnie wysokie”.

Janusz Majewski, „W sprawie jazzu” (list do miesięcznika »Jazz«, 1965), cyt.za: Zofia Turowska, „Janusz Majewski. Film – kobieta jego życia”, Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2017, s. 135-137.

zwiń zakładkę
zwiń zakładkę