U źródeł Nilu

U źródeł Nilu
Loading the player ...
Tytuł pełny: U źródeł Nilu, Afryka. Przeprawa przez rzekę, Uganda. Karamoja, Uganda
Data wydania: 1964-03-30
Data realizacji zdjęć: 1964-03
Kategorie tematyczne: społeczeństwo
opis filmu
O filmie

Zapora na Nilu w Ugandzie. Samochód terenowy w czasie jazdy. Afrykanie. Operator Sprudin przy samochodzie. Miasteczko Moroto.

Opracowanie dźwiękowe: Marek Lusztig
Numer tematu: 7-9
Osoba: Sergiusz Sprudin (operator filmowy)
Czas akcji: 1965
Miejsce akcji: Uganda
Format dźwięku: mono
Format klatki: 4:3
System koloru: czarno-biały
Opis sekwencji
00:00:00:11Napis: „U źródeł Nilu”. W tle zapora na Nilu.
00:00:03:16Woda płynąca przez zaporę. Szosa nad zaporą.
00:00:23:13Droga z perspektywy jadącego samochodu. Mijani Afrykańczycy. Samochód terenowy podczas jazdy.
00:00:44:18Samochód terenowy na promie. Jazda po podmokłym terenie.
00:01:05:21Grupa Afrykańczyków idzie zalaną drogą. Kobiety z koszami na głowach.
00:01:15:16Samochód terenowy jedzie przez wodę. Mieszkańcy pomagają przepchnąć samochód przez błoto.
00:01:32:22Afrykańska wioska. Autochtoni przyglądający się samochodowi.
00:01:43:04Mieszkańcy wioski w tradycyjnych fryzurach i biżuterii.
00:02:06:04Kościół misjonarski.
00:02:10:18Operator Sprudin rozmawia przy samochodzie z Afrykaninem. Miasteczko Moroto i jego mieszkańcy.
zwiń zakładkę
tekst lektorski

Od źródeł Nilu rozpoczynamy kilka migawek z podróży afrykańskiej naszej ekipy filmowej. Wielka zapora wodna Owen Falls daje prąd elektryczny Ugandzie, części Konga i części Kenii. Reguluje także stan wody w górnej części Nilu. Parę krajobrazów innej Afryki niż zwykle: nie tej rozżarzonej równikowym słońcem, lecz pochmurnej i dżdżystej. Są już w innych częściach nowoczesne drogi, ale olbrzymie połacie kontynentu wciąż pokryte bezdrożami. Takie przeszkody zdarzają się zresztą i pod Wołominem, tylko bydełko nieco inne. Nasz gazik przeprawia się promem obsługiwanym przy pomocy techniki nożnej. W porze, gdy ulewne deszcze padają kilkanaście razy dziennie, niektóre rejony są nie do przebycia. Mieliśmy szczęście: na kilka godzin wcześniej woda tutaj gwałtownie opadła. Ale i tak były kłopoty. Wycofanie się z tej trasy oznaczałoby objazd kilkuset kilometrów. Pomagają nam mieszkańcy Karamojong. Wjeżdżamy w rejon, gdzie żyją rzadkie już plemiona zachowujące pradawne tradycje, obyczaje i stroje. Charakterystyczne fryzury, utrwalone przy pomocy glinki i roślinnych lepików. Metalowa biżuteria, kolczyki i klipsy. Obręcze na szyi dodaje się z każdym rokiem – ich łączna waga dochodzi z czasem do kilkunastu kilo. Miniaturowy stołeczek, bardzo wygodny. W Karamojong, w sercu Afryki, zmiany zachodzą powoli. Niespodziewanym widokiem jest jedyny w promieniu dziesiątków mil kościół misjonarski. Miasteczko Moroto jest stolicą tej prowincji. Kilka budynków, składów towarowych, ale wciąż samochód z zabłąkanymi białymi budzi wielkie zainteresowanie. Nieco dalej na taki widok mieszkańcy szybko znikają w buszu.

zwiń zakładkę
zwiń zakładkę